Verhuisd

Gepost op: 19/12/16

Ik maak dezer dagen geen balans op van het voorbije jaar maar van de laatste vijftien jaar. Afgelopen weekend gaf ik de sleutels van mijn oude appartement aan de nieuwe eigenaars. Ik woonde er sinds mei 2002. Dat is lang. Dan sta je stil bij alles wat er gebeurd is toen je daar woonde. Het is een hele hap in een mensenleven. Ik heb er liefgehad en gehuild, ik heb er staan dansen van vreugde en ik ben er onder lagen dekens gekropen van verdriet. Toen ik daar woonde zijn mijn twee neefjes geboren en overleden mijn vader en grootmoeder. Dat gebeurde natuurlijk niet dáár, maar het was wel de plek waar ik naartoe ging ’s avonds, na bezoeken aan de (kraam)kliniek, na communie- en andere feesten, na werkdagen en -nachten, na etentjes en optredens, van mezelf of van anderen. Het was de plek waar ik blindelings doorheen liep, waar ik de schoonheid noch de rommel nog van opmerkte omdat het allemaal zo vertrouwd was. Ja, dat achterlaten doet me wat.
Ondertussen verblijf ik een week in een nieuw appartement, wat groter, wat lichter, met een terras om in de warme dagen buiten te zitten. Een mooie nieuwe schoen waar je dol op was toen je hem in de vitrine zag staan, maar die nog even moet ingelopen worden. Gelukkig kunnen muren zo soepel zijn als leer.