Broertjes

Gepost op: 22/11/11

‘Zondag liep hij bij mij aan de hand. Onderweg naar huis, na een bezoek aan zijn overgrootmoeder die hem vaak met mij verwart en mij met nog iemand anders.’ Zo begon ik hier bijna dag op dag twee jaar geleden een stukje over mijn oudste neefje, toen vier jaar oud, die zo flink was en zo goed voor zijn broertje zorgde.

Vorig weekend was het zijn broertje, ondertussen twee jaar ouder, die bij mij aan de hand liep. Dezelfde weg, hetzelfde tijdstip, haast dezelfde leeftijd, en toch zo heel anders. De ernst van twee jaar geleden had plaats gemaakt voor speelsheid. Hoewel de aanhankelijkheid misschien nog groter was dan die van zijn broer, was de handdruk losser. De onbezorgdheid van een kind dat weet dat iemand hier al voor hem liep, iemand die de weg heeft gebaand. Zoals een oudere broer.
Met die oudere broer had ik over het draaien van de zon en de maan gesproken, en passeerden we een grote blaffende hond waar hij niet bang van was. Die hond zat nog op dezelfde plek, maar nu stonk hij vooral, iets vervaarlijks had hij allang niet meer. Van boze wolf tot vies beest, alleen maar door de blik van een ander kind.

Gisteren kreeg ik dan van hun papa drie foto’s in de mail: portretjes door de schoolfotograaf, apart en met hun beiden. En weer sprong zo uit hun blik hun karakter naar voor. De oudste (6) met quasi opgetrokken wenkbrauwen, zich verwonderend over al wat nieuw is, maar tegelijk met iets van ‘mij maken ze al zo gauw niks meer wijs’ in de blik. Zelfstandig, zorgzaam, beschermend tegenover kleine broer (4). Kleine broer die zelf uit zijn ogen laat spreken: ‘laat mij nou maar doen’. Peilloze gedachten afgeschermd door een blik als een bergmeer, dat alleen maar golft en openbreekt wanneer de aanhankelijkheid een weg zoekt in knuffelnood. Onbezorgdheid voor de wereld buiten hem, zich niet in bescherming wentelend, maar in het achterhoofd de zekerheid dat die er wel is.

Twee schatten van kinderen, elk met hun ongelooflijke eigenheid, die zó uit een oogopslag kan blijken. Even vanzelfsprekend en tegelijk mysterieus als een herfstdag die bij valavond diep oranje kleurt.