Buenas noches, mi amor

Gepost op: 05/07/11

Dalida, ze zal in mijn gedachten voor eeuwig aan de Tour de France verbonden blijven, door een geniaal idee van enkele Nederlandse programmamakers. Elke avond, wanneer de duisternis ook op deze lange dagen al ingevallen is, begint Mart Smeets aan zijn Avondetappe. Zo ongeveer wanneer op één Karl Vannieuwkerke Tour 2011 afgerond heeft. Ook lang niet slecht. Maar geen Avondetappe.
Wat is het dat De Avondetappe zo speciaal maakt. Het is ongetwijfeld de setting, de wijn, de hemden van Mart Smeets (alhoewel…), de gasten, de savoir vivre ook, de manier waarop het programma aan Frankrijk kleeft. Heel wat van die dingen heeft het programma van Vannieuwkerke ook. Maar hij heeft niet de stem van Smeets, die Bourgondische manier van presenteren, die breedvoerigheid en welbespraaktheid.

Het is zeer zeker ook persoonlijk. De Avondetappe roept bij mij herinneringen op aan het koele salon in het huis van mijn ouders. De voorkamer waar de zomerzon – die er al in de voormiddag verdween – heel de dag werd buiten gehouden door de neergelaten rolluiken. Als je er binnen kwam was het er altijd lekker fris, en donker. Na een dag in de buitenzon, eerst met spel, later met studies, nog later op bezoek of zo, ademde die kamer nachtelijke koelte. De ideale setting om De Avondetappe te bekijken.
Was dat programma er al toen ik nog buiten speelde in de twee maanden vakantie? Allicht niet, maar ik associeer die kamer wel altijd met zomerse sport, ‘s avonds laat op de tv.

En er is natuurlijk Dalida, de dagelijkse afsluiter. Die je na het programma nog even langer in Frankrijk laat – je waant je thuis zo op vakantie.
Buenas noches, mi amor, bonne nuit, que Dieu te garde.