© 2024
Sta stil, wandelaar.
Hou even halt, cybernaut, die surfend op de golven van de zee der bits en bytes op deze plek is aanbeland. Hou even halt en rust. Laat je aanspoelen op een strand dat als een warme deken van woorden onder de palmen der poëzie ligt. Gun je zoeken wat verpozing en zet je op een bank in de lentetuin van de literatuur waar de lijsters zingen en fluiten en luider zingen.
Zit, en luister, en lees.
En wanneer de teksten naar herkenning leiden en de zinnen zin schijnen te hebben omdat ze niet louter uit één hart en één ziel ontstaan zijn, maar op het ritme dat ons allen bindt de vezels en de cellen van eenieder kunnen binnendringen en aan het resoneren zetten – wanneer dat het geval is, viator, wandelaar, surfer, cybernaut, reageer dan. Reageer dan zodat meerdere geluiden tegelijk gaan resoneren, elkaar versterken of tegenspreken in nu eens een harmonie, dan weer een kakofonie van meningen, waarderingen, afkeuringen of eenvoudige groeten als van een wandelaar die een lotgenoot tegenkomt en minzaam knikt.
Sta viator, sta even stil bij de schoonheid of de weerbarstigheid van woord en klank, en reageer naar believen op de uiteenlopende schrijfsels die deze blog zullen vullen, poëtische sprokkels, prozaïsch wrakhout, bedenkingen, ontboezemingen, tirades, polemieken, recensies of simpele tranches-de-vie. Maar geef ook lucht aan alle reacties die de teksten en de beelden op de andere pagina’s van deze website bij je oproepen.
Kortom: hou even halt, lees, geniet en zo je wilt: reageer.